ทที่ ๑ ธรรมชาติของภาษา
posted May 19, 2015, 9:17 PM by สิริพักตร์ แจ้งไพร [ updated May 19, 2015, 9:21 PM ]
คำว่า “ภาษา” หมายถึง ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียน เพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง (พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๔๒, ๒๕๔๖: ๘๒๒) เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน เป็นต้น
ประเภทของภาษา
ภาษาแบ่งตามลักษณะการสื่อสารได้ ๒ ประเภท ได้แก่
๑. วัจนภาษา คือ ภาษาที่ใช้ถ้อยคำในการสื่อสาร ได้แก่ ภาษาพูด และภาษาเขียน
๒. อวัจนภาษา คือ ภาษาที่ไม่ใช้ถ้อยคำในการสื่อสาร ได้แก่ ภาษาท่าทาง ภาษาหน้าตา ภาษามือ และภาษาสัญลักษณ์
องค์ประกอบของภาษา ภาษามีองค์ประกอบ ๔ เรื่อง คือ
๑. เสียง เกิดจากการเปล่งเสียงแทนพยางค์ และคำ
๒. พยางค์และคำ เกิดจากการประสมพยัญชนะ สระ วรรณยุกต์
๓. ประโยค เกิดจากการนำคำมาเรียงกันตามลักษณะ โครงสร้างของภาษาที่กำหนด เป็นกฎเกณฑ์หรือเป็นระบบไวยากรณ์ของแต่ละภาษา
๔. ความหมาย คือ ความหมายที่เกิดจากคำหรือประโยคเพื่อใช้ในการสื่อสารทำความเข้าใจกัน
ลักษณะสำคัญของภาษาไทย
หลักการสังเกตลักษณะที่สำคัญของภาษาไทย ดังนี้
๑. ภาษาไทยเป็นคำโดด (Isolating Language) คือ คำไทยแต่ละคำจะมีความหมายสมบูรณ์ ในตัวเอง ใช้ได้อย่างอิสระโดยไม่มีการเปลี่ยนรูปศัพท์ เช่น พ่อ แม่ สูง ต่ำ
๒. คำไทยแท้ส่วนมากมีพยางค์เดียว คือ คำไทยแท้ส่วนใหญ่มีพยางค์เดียว มีความหมายเข้าใจได้ทันที เช่น โอ่ง ไห ดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นต้น ส่วนคำไทยแท้ที่มีหลายพยางค์มีสาเหตุมาจาก
๒.๑ การปรับปรุงศัพท์ ด้วยการลงอุปสรรคแบบไทย คือ การเพิ่มเสียงหน้าศัพท์ (กระ ประ) เช่น
ชิด ---- ประชิด ทำ ---- กระทำ
๒.๒ การกลายเสียง เป็นการเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติของภาษา เช่น
การกร่อนเสียง
หมากม่วง ---- มะม่วง สายเอว ---- สะเอว
การแทรกเสียง
ผักเฉด ---- ผักกระเฉด จุ๋มจิ๋ม ---- กระจุ๋มกระจิ๋ม
การกลมกลืนเสียง
อย่างไร ---- อย่างไง ---- ยังไง
พรุกนี้ ---- พรุ่งนี้
๓. คำไทยแท้มีตัวสะกดตรงตามมาตรา จำแนกเป็นคำเป็นและคำตายได้ดังนี้
คำตาย กบด แม่กก แม่กด แม่กบ
คำเป็น นมยวง แม่กน แม่กม แม่เกย แม่เกอว แม่กง
๔. ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีเสียงวรรณยุกต์ ซึ่งวรรณยุกต์นี้จะทำให้คำมีระดับเสียงและความหมายต่างกัน เช่น
คา ค่า ค้า เขา เข่า เข้า
นำ น่ำ น้ำ เสือ เสื่อ เสื้อ
๕. มีการสร้างคำเพื่อเพิ่มความหมายให้มากขึ้น การเพิ่มคำในภาษาไทยมีหลายลักษณะ เช่น การประสมคำ คำซ้อน คำซ้ำ คำสมาส คำสนธิ ศัพท์บัญญัติ คำแผลง เป็นต้น
๖. การเรียงคำในประโยค การเรียงคำในประโยคของภาษาไทยนั้นสำคัญมาก เพราะถ้าเรียงคำ ในประโยคสลับที่กันจะทำให้ความหมายเปลี่ยนไป เช่น
- พ่อให้เงินผมใช้
- พ่อให้ใช้เงินผม
- พ่อให้ผมใช้เงิน
- พ่อให้เงินใช้ผม
๗. คำขยายในภาษาไทยจะเรียงอยู่หลังคำที่ถูกขยายเสมอ เช่น
- แม่ไก่สีแดง
- เรือลำใหญ่แล่นช้า
๘. คำไทยมีคำลักษณนาม โดยมีหลักการใช้ดังนี้
๘.๑ ใช้ตามหลังคำวิเศษณ์บอกจำนวนนับที่เป็นตัวเลข
เช่น - นักเรียน ๑๐ คน
- แมว ๒ ตัว
๘.๒ ใช้ตามหลังคำนามเพื่อบอกลักษณคำนามที่อยู่ข้างหน้า
เช่น - หนังสือเล่มนั้นใครซื้อให้
- นกฝูงนี้มาจากไซบีเรีย
- อาหาร/ อร่อยหมดทุกอย่าง ----- อาหารอร่อย/ หมดทุกอย่าง
๑๐. ภาษาไทยมีระดับการใช้ แบ่งได้ดังนี้
๑๐.๑ ระดับพิธีการ - ใช้ในพิธีการสำคัญต่างๆ
๑๐.๒ ระดับทางการ - ใช้ในโอกาสที่เป็นทางการ (ภาษาทางการ)
๑๐.๓ ระดับกึ่งทางการ - ใช้ในโอกาสที่เป็นทางการ แต่ลดระดับโดยการใช้
ภาษาสุภาพและเป็นกันเองมากขึ้น
๑๐.๔ ระดับสนทนา - ใช้ในโอกาสที่ไม่เป็นทางการ เช่น การพูดคุยทั่วไป
๑๐.๕ ระดับกันเอง - ใช้ในโอกาสที่ไม่เป็นทางการกับเพื่อนสนิท สามารถใช้
ภาษาพูดหรือภาษาคะนอง
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น