าษาไทย/ไวยากรณ์/ภาษาไทยเบื้องต้น/วรรณยุกต์และการผันอักษร
| เนื้อหา: | วรรณยุกต์ไทย - อักษรกลาง อักษรสูง และอักษรต่ำ (การผัน (อักษรกลาง, อักษรสูง - อักษรต่ำ)) |
|---|
วรรณยุกต์ไทย[แก้ไข]
วรรณยุกต์ หมายถึง เครื่องหมายที่แสดงเสียงสูง ต่ำ ของคำในภาษาไทย มี ๔ รูป คือ
| เอก | โท | ตรี | จัตวา |
|---|---|---|---|
| ่ | ้ | ๊ | ๋ |
ในภาษาไทยคำทุกคำเมื่อใส่วรรณยุกต์เข้าไปแล้ว จะทำให้อ่านออกเสียงต่างกัน และความหมายของคำก็จะเปลี่ยนไปด้วย เช่น
| คำ | ่ (เอก) | ้ (โท) | ๊ (ตรี) | ๋ (จัตวา) |
|---|---|---|---|---|
| ตี | ตี่ | ตี้ | ตี๊ | ตี๋ |
| ปา | ป่า | ป้า | ป๊า | ป๋า |
| เกา | เก่า | เก้า | เก๊า | เก๋า |
| อาน | อ่าน | อ้าน | อ๊าน | อ๋าน |
อักษรกลาง อักษรสูง และอักษรต่ำ[แก้ไข]
อักษรไทยแบ่งตามการออกเสียงเป็น ๓ หมู่ หรือเป็นระบบไตรยางศ์ได้ดังนี้
- อักษรกลาง มี ๙ ตัว ได้แก่
- ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ
- อักษรสูง มี ๑๑ ตัว ได้แก่
- ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห
- อักษรต่ำ มี ๒๔ ตัว ได้แก่
- ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ
อักษรต่ำคู่ คืออักษรต่ำที่มีเสียงคู่กับอักษรสูง มี ๑๔ ตัว ๗ เสียง ได้แก่- ค, ฅ, ฆ (ข,ฃ) ช, ฌ (ฉ) ซ (ศ, ษ, ส) ฑ, ฒ, ท, ธ (ฐ, ถ) พ, ภ (ผ) ฟ (ฝ) และ ฮ (ห)
- อักษรต่ำเดี่ยว คืออักษรต่ำที่ไม่มีเสียงคู่กับอักษรสูง มีทั้งสิ้น ๑๐ ตัว ได้แก่
- ง, ญ, ณ, น, ม, ย, ร, ล, ว และ ฬ
การผันอักษรกลาง อักษรสูง และอักษรต่ำ[แก้ไข]
อักษรกลาง[แก้ไข]
- อักษรกลาง พื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ครบทั้ง ๕ เสียง คือ ผันด้วยวรรณยุกต์เอกเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์โทเป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์ตรีเป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์จัตวาเป็นเสียงจัตวา เช่น
| คำ | (สามัญ) | ่ (เอก) | ้ (โท) | ๊ (ตรี) | ๋ (จัตวา) |
|---|---|---|---|---|---|
| ปู | ป | ปู่ | ปู้ | ปู๊ | ปู๋ |
| จา | จา | จ่า | จ้า | จ๊า | จ๋า |
| อา | อา | อ่า | อ้า | อ๊า | อ๋า |
| ไก | ก | ไก่ | ไก้ | ไก๊ | ไก๋ |
แต่ถ้าเป็นคำตาย จะผันได้แค่ ๔ เสียง คือ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี และเสียงจัตวา เช่น
| คำ | (สามัญ) | ่ (เอก) | ้ (โท) | ๊ (ตร) | ๋ (จัตวา) |
|---|---|---|---|---|---|
| กัด | - | กัด | กั้ด | กั๊ด | กั๋ด |
| จาก | - | จาก | จ้าก | จ๊าก | จ๋าก |
| อาบ | - | อาบ | อ้าบ | อ๊าบ | อ๋าบ |
| บีบ | - | บีบ | บี้บ | บี๊บ | บี๋บ |
อักษรสูง[แก้ไข]
- อักษรสูง พื้นเสียงเป็นเสียงจัตวา ผันด้วยวรรณยุกต์เอกเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์โทเป็นเสียงโท เช่น
| คำ | (สามัญ) | ่ (เอก) | ้ (โท) | ๊ (ตรี) | ๋ (จัตวา) |
|---|---|---|---|---|---|
| ไข | - | ไข่ | ไข้ | - | ไข |
| ขา | - | ข่า | ข้า | - | ขา |
| ผึง | - | ผึ่ง | ผึ้ง | - | ผึง |
| ฝาย | - | ฝ่าย | ฝ้าย | - | ฝาย |
แต่ถ้าเป็นคำตาย จะผันได้แค่ ๒ เสียง คือ เสียงเอก และเสียงโท เช่น
| คำ | (สามัญ) | ่ (เอก) | ้ (โท) | ๊ (ตรี) | ๋ (จัตวา) |
|---|---|---|---|---|---|
| ขัด | - | ขัด | ขั้ด | - | - |
| ผิด | - | ผิด | ผิ้ด | - | - |
| สาบ | - | สาบ | ส้าบ | - | - |
| ฝาก | - | ฝาก | ฝ้าก | - | - |
อักษรต่ำ[แก้ไข]
- อักษรต่ำ พื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันด้วยวรรณยุกต์เอกเป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์โทเป็นเสียงตรี เช่น
| คำ | (สามัญ) | ่ (เอก) | ้ (โท) | ๊ (ตรี) | ๋ (จัตวา) |
|---|---|---|---|---|---|
| ทา | ทา | - | ท่า | ท้า | - |
| ลม | ลม | - | ล่ม | ล้ม | - |
| รอง | รอง | - | ร่อง | ร้อง | - |
| งาว | งาว | - | ง่าว | ง้าว | - |
แต่ถ้าเป็นคำตาย จะผันได้แค่ ๒ เสียง คือ เสียงตรีกับเสียงโทในสระสั้น และเสียงโทกับเสียงตรีในสระยาว เช่น
| คำ | (สามัญ) | ่ (เอก) | ้ (โท) | ๊ (ตรี) | ๋ (จัตวา) |
|---|---|---|---|---|---|
| คะ | - | - | ค่ะ | คะ | - |
| งะ | - | - | ง่ะ | งะ | - |
| คาด | - | - | คาด | ค้าด | - |
| งาด | - | - | งาด | ง้าด | - |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น